Profesor Jan Szargut urodził się 9 września 1923 roku we Lwowie. Tam spędził swoje młodzieńcze lata, uczęszczając do szkoły podstawowej i średniej. W czasie okupacji niemieckiej, w roku 1941, zdał maturę, a w 1942 rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej. Działała ona wówczas pod nazwą „Technische Fachkurse”. Po wojnie, w 1946 roku, w ramach przesiedleń ludności przeniósł się do Gliwic. Tu kontynuował studia na Politechnice Śląskiej. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w 1948 roku, po czym podjął pracę jako starszy asystent w Katedrze Teorii Maszyn Cieplnych. W latach 1951-1954 odbył studia doktoranckie. W 1955 roku obronił doktorat pt. „Równania bilansowe wynikające z I i II zasady termodynamiki”. Promotorem był wybitny polski termodynamik – prof. Stanisław Ochęduszko.

W 1957 roku prof. Szargut objął kierownictwo nowo utworzonej na Wydziale Mechaniczno-Energetycznym Katedry Energetyki Cieplnej. Kierował nią do 1969 roku. W 1962 roku prof. Szargut uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1969 roku profesora zwyczajnego. W latach 1960-1962 był dziekanem Wydziału Mechanicznego Energetycznego Politechniki Śląskiej. W latach 1969-1971 był kierownikiem Katedry Podstaw Techniki Cieplnej, a od 1971 do czasu przejścia na emeryturę w 1993 roku – dyrektorem Instytutu Techniki Cieplnej. W 1976 roku prof. Szargut został powołany na członka korespondenta Polskiej Akademii Nauk. W 1989 roku został członkiem rzeczywistym PAN. Ta prestiżowa nominacja była ukoronowaniem jego wybitnych osiągnięć i pozycji w światowej i krajowej nauce.

Profesor był doktorem honoris causa Politechniki Śląskiej, Politechniki Częstochowskiej oraz Akademii Górniczo-Hutnicznej w Krakowie. W światowej nauce jest szczególnie znany za swoje osiągnięcia w dziedzinie analizy egzergetycznej. Został uhonorowany szeregiem nagród i wyróżnień, m.in. takimi państwowymi odznaczeniami jak: Złoty Krzyż Zasługi, Medal Edukacji Narodowej, Krzyż Kawalerski i Oficerski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski oraz Medal Komisji Edukacji Narodowej. Dla swoich wychowanków i współpracowników profesor był i pozostanie zawsze wzorem najwyższej solidności i wiedzy.